Entidad de población del Camino Francés en la parroquia de San Miguel de Cerceda, municipio do Pino, provincia da Coruña. Está situada entre las poblaciones das Ras, al este y do Empalme, al suroeste. Su altitud es cercana a 370 metros. Tenía setenta habitantes en 2020.
A Brea es un pequeño lugar cuyo nombre alude al camino que lo atraviesa; está constituido por casas de labradores construidas con piedra, teja y madera, al modo tradicional; algunas de ellas conservan sus hórreos anejos.
Junto a este lugar se encuentra un barrio de casas que lleva el nombre do Mesón.
En 1849 Pascual Madoz en su Diccionario cita este lugar con el nombre de “Verea” y dice que tenía 8 vecinos y 37 almas.
Figura en la Gran Enciclopedia Gallega que en los años setenta del siglo XX los habitantes censados eran 75.
INSTITUTO GEOGRÁFICO NACIONAL, Mapa topográfico nacional, escala 1:25.000. Hojas 95-II, 95-IV (2001).
INSTITUTO NACIONAL DE ESTADÍSTICA, Nomenclátor: población del padrón continuo por unidad poblacional [en línea], disponible en http://www.ine.es/nomen2/index.do [Consulta 09/09/2020].
MADOZ, Pascual, voz “Verea”, en Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar, t. 15 [Toledo – Vettonia], Madrid, Imprenta del Diccionario geográfico-estadístico-histórico de D. Pascual Madoz, 1849, p. 673.
PASSINI, Jean, El Camino de Santiago: itinerario y núcleos de población, [Madrid], Ministerio de Obras Públicas y Transportes, 1993.
PÉREZ FRANCO, José et al., “Tramo XII: Arzúa-Santiago”, en José Antonio Franco Taboada, Santiago Tarrío Carrodeguas (dirs.), A arquitectura do Camiño de Santiago: descrición gráfica do Camiño Francés en Galicia, Santiago [de Compostela], Xunta de Galicia, A Coruña, Universidade da Coruña, 2000, pp. 239-257.
VALIÑA SAMPEDRO, Elías, El Camino de Santiago: guía del peregrino a Compostela, Vigo, Galaxia, 1992.
VOZ “Brea”, en Ramón Otero Pedrayo (dir.), Gran Enciclopedia Gallega, t. 4 (Boli – Canse), Santiago de Compostela, Gijón, Silverio Cañada, 1974, p. 52.